സ്നേഹത്തിന്റെ മാതാവായ പരിശുദ്ധ മറിയമേ, അമ്മയെ ഞങ്ങൾ വണങ്ങുന്നു. സ്‌നേഹമായ
മാതാവേ, അമ്മയെ ഞങ്ങൾ സ്തുതിക്കുന്നു. സ്‌നേഹം പ്രസരിപ്പിക്കുന്നവളായ മാതാവേ, അമ്മയെ ഞങ്ങൾ വാഴ്ത്തുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വന്നുപോയ സ്‌നേഹത്തിന്റേതായ എല്ലാ കുറവുകളെയും അമ്മയ്ക്ക് മുമ്പിൽ ഞങ്ങൾ സമർപ്പിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ സ്‌നേഹത്തിനേറ്റമങ്ങലുകൾ.. വിള്ളലുകൾ.. ഇടർച്ചകൾ.. എല്ലാം അമ്മയ്ക്കായി ഞങ്ങൾ തരുന്നു.നിത്യസ്‌നേഹമായ അങ്ങേ തിരുക്കുമാരന് മുമ്പിൽ അതെല്ലാം സമർപ്പിച്ച് കുറവുകൾ നികത്തി അമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് മടക്കിത്തരണമേ...നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയതും നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതുമായ സ്‌നേഹത്തിലേക്ക് തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ അമ്മ ഞങ്ങളുടെ കൂടെയുണ്ടാവണേ. ജീവിതം മുഴുവൻ പ്രാർത്ഥനയായവളേ, ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെയും പ്രാർത്ഥനയാക്കി മാറ്റുവാൻ അമ്മ തിരുക്കുമാരനോട് യാചിക്കണമേ. പ്രാർത്ഥിക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ മറന്നുപോകുന്ന നിമിഷങ്ങളിലേക്കും പ്രാർത്ഥനയിൽ അലസമായി ഞങ്ങൾ ചെലവഴിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിലേക്കും അമ്മ കടന്നുവന്നാലും... സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മാത്രം പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന സങ്കുചിതത്വങ്ങളിൽ നിന്ന് അമ്മ ഞങ്ങളെ വിമുക്തമാക്കിയാലും.. പ്രാർത്ഥനയിൽ ഞങ്ങൾ പുലർത്തുന്ന വാചാടോപവും പ്രദർശനപരതയും അമ്മ അലിവോടെ നോക്കിക്കാണണമേ.. പ്രാർത്ഥന എന്നതിന് നല്കി വരുന്ന പരിമിതമായ അർത്ഥങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച് ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും പ്രാർത്ഥനാപൂർവ്വം ചെലവഴിക്കുന്നതിന് അമ്മ ഞങ്ങളെ സഹായിച്ചാലും.. മറ്റുള്ളവരെ പ്രാർത്ഥനാപൂർവ്വം സ്വീകരിക്കുവാനും ശ്രവിക്കുവാനും സ്‌നേഹിക്കുവാനുമുള്ള കഴിവ് നല്കി ഞങ്ങളുടെ ജീവിതങ്ങളെയും പ്രാർത്ഥനയാക്കി മാറ്റണേ..പരിശുദ്ധ മറിയമേ, ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളിലും ഞങ്ങൾ അമ്മയെ ഓർമ്മിക്കുന്നു.. അമ്മയെ വിളിക്കുന്നു. കാരണം ഏതാവശ്യം വന്നാലും ഏതു ദു:ഖം വന്നാലും എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും നാവിൻത്തുമ്പിൽ ആദ്യം ഓടിയെത്തുന്ന നാമമാണല്ലോ അമ്മ. അമ്മേയെന്നുള്ള ആ വിളിയിൽ സങ്കടങ്ങൾ അലിഞ്ഞില്ലാതാകുന്ന അനുഭവങ്ങൾ എത്രയോ വട്ടം അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളവരാണ് ഞങ്ങൾ. നെഞ്ചുതകർന്നും തൊണ്ട ഇടറിയുമുള്ള ആ വിളികൾക്കുത്തരമായി അമ്മ ഓടിവന്നിട്ടുള്ളതും മാതൃസഹജമായ സ്‌നേഹത്തോടെ ആശ്വസിപ്പിച്ചതും ഞങ്ങൾ ഓർമിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ ആ സ്‌നേഹത്തിന് മുമ്പിൽ പാപികളായ ഞങ്ങൾ നന്ദി അർപ്പിക്കുന്നു. അമ്മേ, ഇനിയും ഞങ്ങളുടെ സങ്കടങ്ങൾക്ക് കാതുകൊടുക്കണേ.. വിളിക്കുമ്പോഴെല്ലാം അമ്മേ , ഓടിയെത്തണമേ..പരിശുദ്ധ അമ്മേ, പലപ്പോഴും അമ്മയുടെ കൈ വിടുവിച്ച് ഇഷ്ടമുള്ള ഇടങ്ങളിലേക്കും വ്യക്തികളിലേക്കും ഓടിപ്പോയിട്ടുള്ളവരാണ് ഞങ്ങൾ. അമ്മ ഒപ്പമില്ലാത്തതും അമ്മയെ ഉപേക്ഷിച്ചതുമായ അത്തരം യാത്രകൾ അപകടത്തിലേക്കാണ് കൊണ്ടുചെന്നെത്തിച്ചതെന്ന് വളരെ വൈകി മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. അപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങളെയോർത്ത് അമ്മ കരയുകയായിരുന്നുവെന്നും മനസ്സിലാക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ വൈകി. എന്നാൽ പിന്നീട് അമ്മയിലേക്ക് തിരികെ വന്നപ്പോൾ കുറ്റപ്പെടുത്തലോ ശാസനയോ ഇല്ലാതെ ഒരു പരാതി പോലും പറയാതെ അമ്മ മാറോട് ചേർത്തണച്ചതും ഞങ്ങളുടെ ഓർമ്മയിലുണ്ട്. തുടർന്നുള്ള ജീവിതത്തിലും അമ്മ ഞങ്ങളെ കൈപിടിച്ച് നടത്തണേ. ജീവിതത്തിന്റെ നേർവഴികൾ അമ്മ കാണിച്ചുതരണമേ...ആമ്മേൻ...
.png)
